 Wysłany: Pią 0:12, 10 Paź 2008 Temat postu: |
|
Obecnie piszę opowiadanie  Żeby nie przynudzać za bardzo wrzucę tak w ramach zaprezentowania swoich "zdolności" mały fragment jednego z rozdziałów kiedy to Lucyfer, Władca Piekła pomagał swojemu byłemu przyjacielowi, archaniołowi Gabrielowi w zamianie w anioła jego ukochanej ludzkiej kobiety.
Pochylił się nad dziewczyną, uniósł ją ostrożnie do pozycji siedzącej i rozpiął zamek ślicznej sukni, obnażając jej plecy, równie blade jak reszta pięknego ciała. Pogładził lekko aksamitną skórę na jej łopatkach, którą za chwilę rozedrzeć miał puch białych skrzydeł, zabarwiony czerwienią jej krwi. - Tyle chyba wystarczy? - spytał, unosząc wzrok i zerkając na władcę Piekła. Ten przytaknął. Gabriel uniósł dziewczynę i trzymając ją w ramionach, zbliżył się do upadłego anioła. - Zrób to - powiedział ze smutkiem. - Jestem okropny, ale proszę, zrób to. - Podszedł o krok bliżej. Lucyfer rozpoczął inkantację zaklęcia w jakimś niezrozumiałym dla Gabriela języku. Śpiewnie brzmiące słowa płynęły z ust diabła, szeptane, mruczane, to znów niemalże wykrzykiwane. Stara drewniana podłoga zatrzęsła się lekko pod ich stopami, wypaczone deski zaskrzypiały groźnie. Wokół nich zaczęły błyszczeć drobinki czarnego i złotego pyłu, unosząc się powoli. Rozpoczęły swój wirujący taniec dookoła trójki, skupionej wewnątrz kręgu. Z początku pył wirował powoli, tak jak Lucyfer z wolna wypowiadał słowa zaklęcia przemiany. Stopniowo jednak przyspieszały, posykując, gdy pan Piekła wypowiadał słowa coraz szybciej i szybciej. Gabrielowi niespodziewanie zaczęło kręcić się w głowie, poczuł też przyjemną woń unoszącą się w powietrzu. Dziewczyna w jego ramionach nawet nie drgnęła. Wciąż spała, nieświadoma tego, co miało za chwilę nastąpić. Wirujący pył niespodziewanie zawisł w bezruchu, gdy Lucyfer zamilkł. Zapanowała przejmująca cisza. Cały świat stanął na moment w miejscu. Smukłe, blade dłonie upadłego anioła uniosły się z wolna jakby bez jego woli i ułożyły na czole dziewczyny. Nagle powietrze przeszył jej rozpaczliwy krzyk, gdy rozwarła szeroko zielone, przerażone oczy i wpiła upiornie blade palce w przedramiona Lucyfera w geście rozpaczy. Diabeł zaczął wypowiadać ostatnie słowa zaklęcia, wpatrując się we własną krew, sączącą się powoli po ich rękach. Zrozpaczona, wciąż histerycznie wrzeszcząca dziewczyna wryła się głęboko paznokciami w skórę demona w nadziei, że zabierze dłonie z jej czoła i przerwie ten okropny, rozdzierający ból. Wtedy przestała odczuwać ból w całym ciele. Powoli zaczął skupiać się w jej plecach, na łopatkach. Gabriel zauważył, że jej skóra w tym miejscu zadrżała, a po chwili jeszcze raz, znacznie bardziej widocznie. Niespodziewanie aksamitna skóra rozdarła się niby namoknięta kartka papieru, trysnąwszy czerwonymi plamami na podłogę i jej piękną, ciemnoniebieską suknię. Dziewczyna nie była w stanie krzyknąć, zapowietrzyła się, usiłując złapać oddech. Przez chwilę walczyła o tlen, a gdy wreszcie udało jej się wywalczyć jeden płytki wdech, natychmiast wypuściła go z siebie w ostatnim, przejmującym krzyku. Potem ogarnęła ją ciemność. |
|
| Wysłany: Czw 16:02, 09 Paź 2008 Temat postu: |
|
To Ty może walnij też coś swojego, skoro pisujesz?  chociaż fragmenty, jeśli to długie teksty  |
|
| Wysłany: Śro 17:03, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
Ło Boooszz! To częściej niż 3/4 kobiet o jakieś 10 sekund 
Pisz, Sławciu, pisz  |
|
| Wysłany: Śro 16:51, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
| To byłem ja sprzed 3 miesięcy ja się zmieniam co dwie minuty... |
|
| Wysłany: Śro 16:50, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
| Właśnie dlatego tylko o tym napomknęłam. Co z tego, że zalatuje Częstochową Gdybyś uważał to za wadę, to z pewnością zmieniłbyś to już dawno. Nic bardziej nie denerwuje niż ludzie czepiający się celowo nagiętych w którąś stronę zasad
No ja rozumiem synestezję i w ogóle... Ale to naprawdę bardzo dziwnie brzmi xD |
|
| Wysłany: Śro 16:45, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
| zasada synestezji, przerabialiśmy chyba Młodą Polskę
Rymy, o których mówisz, są rymami przymiotnikowymi, które są konkretnym nurtem, rodzajem sztuki w liryce. Ale także podzielam Twoje zdanie, akurat co do epitafium mam wiele zastrzeżeń, lecz mam zasadę, że nie zmieniam swojej twórczości, bo ona odzwierciedla mnie w czasie, w którym została ona utworzona. A pisałem to na przełomie czerwca i lipca. |
|
| Wysłany: Śro 16:41, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|||
| Ale spam dojebałeś, Sławciu
Powinieneś dostać bana
Tak sobie czytałam i ogólnie podoba mi się to, co piszesz. Jako osoba również pisząca (choć dużo dłuższe i epickie teksty ), a więc doceniająca też krytykę i wszelkie uwagi, mam zastrzeżonko małe, maleńkie takie.
W pierwszym wierszu z dzisiaj czytamy:
Naprawdę rozumiem, że to powinno się rymować, ale nie mogę pojąć znaczenia drugiego wersu i mnie to intryguje xD Można słyszeć stos dźwięków?
Wielokrotne rymy w stylu: myśli- przyśnił- ziścił zalatują mi lekką częstochową xD Ale oczywiście bez żadnej urazy, czy coś ^^ Po prostu uwaga. Pisz dalej, pisz, pisz I wiedz, że jak wrzucisz kolejny to chociaż jedna osoba przeczyta |
|||
| Wysłany: Śro 15:04, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
| Mimo, że mój najkrótszy wiersz, najwięcej nad nim siedziałem - tyle mam pokreślonych kartek z wersami tej liryki różnymi kolorami długopisów. Mam nadzieję więc, że ktoś odkryje jego drugie dno Dla pomocy dodam motto, które powinno być dobrą wskazówką:
Każdy kij ma dwa końce A poniżej wiersz, żeby nie było
GŁUPAWI LUDZIE PEWNI SĄ TEGO ŻE NIE MOŻNA WIDZIEĆ SUBTELNEGO PRZECIEŻ WIDZĘ ŻE MUR SIĘ PNIE JAKI TO STAWIA ON WSZĘDŹ WOKÓŁ MNIE |
|
| Wysłany: Śro 14:58, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
| KIEDY DOROSNĘ STANĘ NA CZELE
NIE MEGO PAŃSTWA LECZ MYCH RODAKÓW I WTEDY POKÓJ PRZYWIEJĘ I WOLNOŚĆ W SERCA MYCH PTAKÓW SZCZERZE WYSŁUCHAM ICH O ŁAD PIANIE POZNAM BASTYLII SYMBOL NISZCZENIA ZASPOKOJONA ZOSTANIE PTAKÓW WOLNOŚCI POTRZEBA WTEM SWYM RODAKOM RZEKNĘ: „OJCZYZNO! SIĘGNIE PO URAL NIECH NASZA RĘKA I NIE STRASZNE MI WATERLOO SZCZYT ZDOBYWCÓW SWYCH PAMIĘTA” |
|
| Wysłany: Śro 14:55, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
| PISKLĘTA UCZĘ ŻE ŚWIAT TO NIE GAJ
ŻE DŁUGI I SZEROKI JEST NASZ KRAJ A W DALI SZCZĘŚCIE WOLNOŚĆ ICH CZEKA CO TEŻ CZUJĘ GDY MÓJ PTAK UCIEKA GDY DO SKARPY PODCHODZI NIEPEWNIE LECZ GDY SKOCZY SKRZYDŁAMI RAZ TRZEPNIE WIDAĆ PO CO KAŻDY PTAK PO CO NA TEN SCHODZI ŚWIAT OD RAZU PIĘKNIE LATAĆ JUŻ UMIE I TYLKO PODZIWIAĆ LOT TO LUBIĘ LECZ W KOŃCU ON MI ZNIKA SPRZED OCZU TOPIONYM PRZEZ KROPLE ŁEZ W PRZESTWORZU I DŁUGO ZA NIM PATRZĘ PRZEZ MÓJ GAJ GDZIE DŁUGI I SZEROKI JEST NASZ KRAJ |
|
| Wysłany: Śro 14:49, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
| WTÓRUJ ŻAGLU W PODRÓŻY
NIECHAJ NAS WIATR PCHA I NIECH CZAS CIĘ NIE NUŻY DZIĘKI NAM ŁÓDŹ GNA I CHOĆ LĄD JEST DALEKI A W DALI NASZ DOM NIE SPOCZNIEMY NIM WIEKI NIE STAWIĄ NAM TRON WIĘC W TAJEMNIC GODZINIE GDY WOLNOŚCI CHCĄ NIECHAJ ŻADNA NIE ZGINIE NIECH W ŚWIECIE SIĘ PNĄ ALE TYLKO W TYM CZASIE WYPROWADŹ TRZODĘ BĘDZIESZ MIEĆ W INNYM RAZIE MIAST TUSZU WODĘ |
|
| Wysłany: Śro 14:46, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
| Poniżej wstawiam epitafium mojego dziadka, jakie napisałem zaraz po Jego śmierci:
PRZYJĄĆ DO SIEBIE SMUTEK MAM ŻE TYŚ ZASNĄŁ NA WIEKI WSZE PRZEZ CO CAŁY CZAS W SMUTKU TRWAM PUSTKA W DOMU I SAMYM MNIE CIĄGLE JEDNAK SŁYSZĘ TWÓJ GŁOS TWOICH KROKÓW DŹWIĘK SŁYSZĘ STOS NIEPEWNE KRĄŻĄ MYŚLI CHCĘ BY SIĘ POGRZEB PRZYŚNIŁ LECZ STRACH PRZED TYM SIĘ ZIŚCIŁ LECZ W KOŃCU NADSZEDŁ TEN DZIEŃ DZIEŃ PO OCZEKIWANIACH GDYŚ OGARNĄŁ MYŚL I SEN DZIEŃ TEN ROZPOCZĄŁ SIĘ NA KOŚCIELNYCH KAZANIACH PODCZAS MSZY BYŁY MOJE ZE ŁZAMI ZMAGANIA GDY KSIĘDZA BYŁY O MOJEJ STRACIE GADANIA I MYŚLI TAKŻE KRĄŻYŁY CO MAM CI DAĆ DO MOGIŁY DO TWOJEGO ŁÓŻECZKA NOWEGO CI WRZUCĘ LASKĘ JAKO PODPORĘ TYLKO TAK CI WYSIŁKI W TEJ DRODZE UKRÓCĘ TYLKO TAK CI UKAZAĆ MOGĘ SWĄ POKORĘ W SWOIM NOWYM ŁÓŻECZKU SPAĆ BĘDZIESZ UBRANY W ULUBIONY GARNITUR BY GODNIE BYŁ PRZEZ CIEBIE BÓG OJCIEC POZNANY BYŚ GODNIE KROCZYŁ ŚCIEŻKĄ SIĘGAJĄCĄ SZCZYTU PIĘKNY PÓŹNIEJ POGRZEB ODPRAWIONY ŁZAMI ZALANA ZIEMIA CMENTARNA KTÓRĄ ZDOBI TERAZ GRÓB OZDOBIONY ZNICZA PŁOMIENIEM DROBINĄ KWIATKA TO STOI GRÓB MOJEGO DZIADKA NIE MUSIAŁEM NA TWYCH OCZACH MONET UKŁADAĆ OCZY TWOJE SĄ ZŁOTE A WIĘC STYKS PRZEPŁYNIESZ NIE MUSZĄC OPŁACAĆ A WIĘC PÓL ELIZEJSKICH NIE ODGRODZĄ PŁOTEM WIELU TWOJE ZLOTO WIDZIAŁO ZA KTÓRYM WIELU PŁAKAŁO KSIĄDZ NA MSZY I POGRZEBIE DESZCZ PADAŁ NA ZIEMIĘ GDY CHOWAŁO SIĘ CIEBIE CAŁYM NAJWYŻSZY PANIE WSZECHŚWIATEM RZĄDZĄCY NIE MUSIMY ŚWIADECTWA JEGO ŻYCIA DAWAĆ TYCH WIDZI WSZECHOBECNY CO CHCĄ PRZED NIM PADAĆ A MAŁO ZNAJDZIESZ W GRONIE WIERNYCH TAK WIERZĄCYCH TAK JAK ON W DUSZY CZYSTYCH JAK ON PRZEPIĘKNY KWIATEK JAK ON Z ŁODYGI WYSZŁY JAK ON W CNOTY DOSTATEK JAK ON DIAMENT PIĘKNY JAK ON W MIŁOŚĆ MAJĘTNY JAK ON DLA NAS ROZWIANY JAK ON MI NIĆ ADRIANY |
|
| Wysłany: Nie 11:57, 21 Wrz 2008 Temat postu: |
|
| Wg mnie to grafika komputerowa, mam rację?
CO UKAZUJE TA CHMURA? ZAWSZE WIDZĘ W CHMURACH DZIWY DLA INNYCH TO SMOKI KACZKI KONIE WILKI CZY JELENIE TERAZ JEDNAK PRZED OCZYMA MAM JAKĄŚ PIĘKNĄ KRAINĘ GDZIE ZAMIESZKAĆ BYM CHCIAŁ CHYBA POLEŻMY TU JESZCZE CHWILĘ POŚRÓD TYCH KWIECI ORAZ TRAW A WSZYSTKO ZARAZ OPOWIEM A TY NIE WIDZISZ NAD SOBĄ LEŚNY WZGÓRZ CZY ŁĄK ZIELONYCH WYZŁACANYCH POSREBRZANYCH NIZIN ZBOŻEM MALOWANYCH A WSZYSTKO OBJĘTE JAKBY JEST WSTĘGĄ MIEDZĄ ZIELONĄ A NIE DOŚĆ ŻE JEST TAM PIĘKNIE TO ŻYJĄ TEŻ DOBRZY LUDZIE PODNOSZĄ KRUSZYNĘ CHLEBA NAWET PRZEZ USZANOWANIE TYLKO PATRZ NA TE UKŁONY JAKBY SŁOWA "POCHWALONY" - - TĘSKNO MI TAM PANIE... |
|
| Wysłany: Nie 9:46, 21 Wrz 2008 Temat postu: |
|
| super rysunek | |
| Wysłany: Sob 23:59, 20 Wrz 2008 Temat postu: |
|
Świetnie piszesz, Sławciu  I ekstra psychizacja krajobrazu Krajobraz Twojej duszy mnie powala
To ja też się pochwalę! Mój ostatni skończony obrazek...  |
|